επίνευση

η (AM ἐπίνευσις) [επινεύω]

1. συναίνεση που δηλώνεται με κλίση τού κεφαλιού προς τα κάτω, η συγκατάνευση

2. συγκατάθεση

μσν.

έμπνευση, επιφοίτηση

(αρχ) 1

επιβεβαίωση, επικύρωση («καταστησάμενος τὴν ἀρχὴν ἐπινεύσει τῇ Καίσαρος», Ιώσ.)

2. κλίση τού κεφαλιού προς ορισμένο σημείο

3. κίνηση προς τα κάτω.